ဆားသည္ ေခြးေမာင္းကင္းေစာင့္
ငါးသည္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္လုိ႔ေဟာက္
ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးမဲ့ ၿပိဳင္ျမင္းေတြလည္း
အၿပိဳင္ပ်င္းကာ
မလွဳပ္တလွဳပ္ ေက်ာက္ရုပ္
ခံုေတြကလွဳပ္ေနရ
အဲလုိ ဇာတ္ရုပ္ေတြကတဲ့ၿမိဳ႕ ---------
သူပုန္လာေတာ့ အကုန္သာေျပး
သူပုန္ေ၀းမွ
ခ်ံဳေဘးက ထၾကြ
ငါကြ ဘာရမလဲဆုိၿပီး ဟိတ္ေတြလုပ္
အမိန္႔ေတြထုတ္
အဲလုိအရွဳပ္ေတြနဲ႔
ဟုတ္ကုိဟုတ္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ -----
ဘ၀ သိကၡာက်တာကုိမ်ား
အလွဖိတ္စာေလးမ်ားရသလုိ
လုိက္လုိက္ျပ
ဂြက်က် လူေတြ
မူေနတဲ့ၿမိဳ႕ -------
ကိုယ္ပုိင္မလုပ္
သူမ်ားအထုပ္နဲ႔
စတုိင္ထုတ္ကာ
ငွားၾကြား
ပိုင္ရွင္ထက္ေတာင္ပုိင္ခ်င္ေသး
ႏုိင္ခ်င္ၾကက္လုိ႔
ေအာက္အီးအီးအြတ္နဲ႔
လုိက္ၿပီးခြပ္ေနသူေတြၿမိဳ႕------
ကုိယ့္လူကုိ ျပန္ေထာင္း
တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ေပါ့
အျပင္သူလာရင္
သခင္မဖုရား
တင္ပါ့ဗ်ား
ယဥ္လွစကားနဲ႔
ကလူသလုိ
ျမဴသလုိ
အူတုိုတုိ ေနသူရဲ႕ၿမိဳ႕ ------
ဘာမွမသိ
စာဂမရွိတဲ့
ငတိအခ်ဥ္က
ပ႑ိအရွင္
က၀ိအသြင္နဲ႔
ေျပာစရာရရင္
ၾသ၀ါဒေတြေပး
ကေလးအေတြးလုိ
ေတးေလးေတြဆုိေနတဲ့ၿမိဳ႕ --------
သစၥာဆုိတာ ပန္း
ေမတၱာဆုိတာ လူရႊင္ေတာ္
ကတိက စာခ်ဳပ္မွာ
သမာဓိက ခ်ိန္ခြင္တဲ့
ကလိန္အျမင္ေတြနဲ႔
လိမ္ခ်င္သလုိလိမ္
မာယာဗီလိန္ေတြအလုပ္ေတြေၾကာင့္
ကဗ်ာဇီ၀ိန္ ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ ။ ။
No comments:
Post a Comment